Zephyranthes

Opis uprawy dotyczy oferowanych w handlu popularnych odmian. Stanowisko słoneczne, ciepłe. Gleba żyzna, przepuszczalna, w okresie wegetacji stale wilgotna; odczyn obojętny. Najwłaściwsza jest uprawa w większych doniczkach, z dużą liczbą cebul w każdej doniczce (rośliny wyglądają efektownie kwitnąc w masie. W sezonie letnim doniczkę najlepiej umieścić w ogrodzie. Aby sprowokować kwitnienie należy zamarkować okres suszy, nie podlewając w środku lata przez 2-3 tygodnie. Następnie obficie podlać (tak aby woda stała w podstawce doniczki), kwitnienie powinno wystąpić przy ciepłej pogodzie, w ciągu kilku dni od zalania roślin.

Zależnie od gatunku, mniej lub bardziej „Na siłę” można uprawiać w gruncie. Cebule sadzi się do gruntu w połowie, na głębokości 5-8 cm, w ciepłym lecz wilgotnym miejscu. Większość gatunków i odmian na pewno nie przezimuje w gruncie. Zefirant biały (Zephyranthes candida) należy do osobliwych wyjątków; na zachodzie Polski oraz Wybrzeżu można próbować uprawy gruntowej z przykryciem na zimę.

Byliny cebulowe występujące w obu Amerykach; większość z około 70 gatunków rośnie w klimacie subtropikalnym i tropikalnym; rosną na terenach ±półpustynnych okresowo zalewanych przez wodę. Z racji wysokich wymagań cieplnych u nas są uprawiane najczęściej jako rośliny doniczkowe, z okresie letnim mogą być wystawiane do ogrodu a zimowane w chłodnym pomieszczeniu. Liście wąskie, pędy kwiatostanowe 20-30 cm wysokości zakończone wzniesionym ku górze 6-płatkowym kwiatem. Nieco podobne z wyglądu i efektu do krokusów; jednak różnią się cyklem uprawy. Częściej uprawiane odmiany mieszańcowe lub gatunki charakteryzują się masowym i równoczesnym kwitnieniem które ma miejsce latem, po okresie częściowego lub pełnego zasuszenia i następującego po nim obfitego podlania (wręcz zalania gleby). Sterując odpowiednio podlewaniem można w ciągu sezonu wegetacji doprowadzić do 2-3 kwitnień w sezonie wegetacji.