cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Drzewo. Kora płytko i drobno spękana. Młode pędy cienkie, rdzawo owłosione, potem nagie; rdzeń brunatny. Pąki okryte 2(-6), naprzeciwległymi łuskami, stykającymi się w górze; jasnożółte; nieduże, wierzchołkowe do 1cm długości.
Owoc pestkowiec, łupina na szwach nieco 4-stronnie oskrzydlona, cienka, pęka ±do połowy, nieco poniżej środka, nie odpada. Skorupka orzecha cienka, łamliwa, żebrowana i siatkowana; jądro gorzkie. Dojrzewają w końcu września ale opadają stopniowo przez całą zimę.
występowanie
antropofit zadomowiony we florze Polski [491]
Najczęściej sadzone u nas drzewo ozdobne z tego rodzaju, pokrojem i liśćmi przypomina jesion. Jesienią liście przebarwiają się złocistożółto W pełni mrozoodporne. W naturalnych siedliskach rośnie na glebach wilgotnych, podmokłych i bagiennych.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• lokalnie zadomowiony
• kenofit (Kn)
• Pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1820r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• lokalnie zadomowiony
• kenofit (Kn)
• Pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1820r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
wybrane okazy · selected collections ⇈
#6
leg. Marek Snowarski
/Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu/