ōvātus, -a, -um; ovālis, -is, -e
(lat., adj.)
— jajowaty (o kształcie) tj. najszerszy poniżej środka, czasem (mylnie) utożsamiany z kształtem owalnym tj. eliptycznym;
ovalis to późnołacińska forma tego przymiotnika (w klasycznej znaczyło owacyjny [oklaski]);
od lat. ovum,-i (n) jajko;
nie można zakładać, że dawni botanicy precyzyjnie rozróżniali pojęcia (ovatus i ovalis=ellipticus tj. jajowaty i eliptyczny) co widać chociażby w polskich tłumaczeniach epitetów gatunków
sub-, su(c,f,g)-; hyp(o)-; par(a)-
(lat., pref.)
— sub- (przed samogłoskami i większością spółgłosek), suc- (przed c), suf- (przed f), sug- (przed g); poniżej, pod, prawie, około;
· (gr.) hypo- ύπό - pod, w dole, z dołu; (lat) infra- [nie stosowane w nazwach roślin i grzybów];
· (gr.) par(a)- παρα- prawie, około, także w wyrazach złożonych w znaczeniu jak lat. spurius: fałszywy, złudnie podobny do ...
· przedrostek stosowany w epitetach zwykle dla obniżenia siły danej cechy np. suberectus - (trochę, nieco)-wzniesiony; lub wskazania niższego położenia np. subalpinum
