Eccremocarpus scaber Ruiz & Pav.

Wieloletnie pnącze pochodzące ze strefy subtropikalnej w Chile i Peru. U nas uprawiane jako jednoroczne pnącze z wcześnie przygotowanej rozsady. Pędy do 3-5 m długości.

Jest stosunkowo słabym pnączem o niewijących się pędach, chwyta się za pomocy wąsów czepnych, wymaga podpory. Zastosowanie jak i w przypadku innych pnączy do okrywania balustrad, altan, krat, ścian. Można uprawiać w większych pojemnikach.

Stanowisko słoneczne, ciepłe, np. przy południowych ścianach budynków. Gleba żyzna, przepuszczalna, stale dostatecznie wilgotna; odczyn obojętny lub lekko kwaśny.

Można też przygotować rozsadę z siewu lub zielnych sadzonek pędowych pod koniec lata i przezimować w chłodnym, jasnym pomieszczeniu lub analogicznie zimować całe rośliny uprawiane w donicy. Przed zimowaniem należy je silnie przyciąć (kwiaty pojawiają się na nowych, tegorocznych pędach). W naturze znosi krótkie spadki temperatury do kilku stopni poniżej zera.

Uprawiałem w 2012r. z samodzielnie przygotowanej rozsady z nasion. Żywotne pnącze, dobrze rosło w dużej donicy na loggii przy balustradzie z szerokich desek. Ale był problem z prowadzeniem pędów. Są one zdumiewająco kruche, a nie mając dobrego sposobu chwycenia się stosunkowo szerokich desek balustrady, były poruszane wiatrem, zaginały się i łamały, i w efekcie całe pnącze wyglądało nieporządnie i żałośnie. W kolejnym roku trzeba będzie posadzić tak aby wąsy czepne miały stabilną podporę, której mogłyby się chwytać. Zawiodłem się też na zdolności czepiania się (drugiego egzemplarza) powierzchni muru przy pomocy zadziorków na powierzchni pędów. O ile w ogóle to możliwe, to mur winien być bardzo szorstko otynkowany i przy tym osłonięty od wiatru — ale wątpię czy i wtedy zakończyło by się sukcesem.

Spróbuję przezimować rośliny w całości i użyć ich w kolejnym sezonie.