Abies grandis (Douglas ex D. Don) Lindl.

Korona regularna, stożkowata, luźno ugałęziona z cienkimi konarami w okółkach.

Igły z wciętym wierzchołkiem; płasko, grzebieniasto dwustronnie ułożone na pędzie, o wyraźnie zróżnicowanej długości 2-6 cm — dolne najdłuższe, wyższe najkrótsze. Górna strona ciemnozielona, błyszcząca, z rowkiem i bez aparatów szparkowych, spodem igły jaśniejsze z wąskimi jaśniejszymi paskami.

Rzadko uprawiane drzewo parkowe, w kolekcjach dendrologicznych i uprawach leśnych (charakteryzuje się bardzo szybkim wzrostem). Gatunek z zachodu Ameryki Północnej, w zależności od miejsca pochodzenia drzewa mogą być wystarczająco mrozoodporne dla uprawy przynajmniej w zachodniej Polsce i na Pomorzu.