| ||||||||
· Plecha ± grubawa, dość sztywna, często podzielona na poletka; złożona - na przekroju poprzecznym widoczne komory powietrzne z nićmi asymilacyjnymi lub te nie w komorach ale ściśle przylegające.
· Chwytniki dwojakie: gładkie i języczkowe (z wewnętrznymi wyrostkami ściany komórkowej, rozmieszczone na brzusznej stronie plechy, zwykle w pęczkach). | ||||||||
· Plecha zwykle cienka, delikatna; mało złożona - na przekroju poprzecznym z ± jednakowych komórek.
· Chwytniki tylko gładkie. | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Gametofit plechowaty lub w formie ulistnionej łodyżki (dwa rzędy listków, czasem trzeci odmienny po stronie brzusznej), przytwierdzony do podłoża jednokomórkowymi chwytnikami.
Listki zwykle z jednej warstwy niezróżnicowanych komórek, całobrzegie, ząbkowane, orzęsione lub podzielone na płaty.
Każda komórka gametofitu z licznymi, drobnymi chloroplastami i ciałkami oleistymi (ich wielkość, barwa i liczba jest ważną cechą diagnostyczną, dostępną przyżyciowo).
Sporofit zbudowany ze stopy, bezzieleniowej sety (trzonka sporangialnego) oraz zarodni. Zarodnia kulista lub walcowata, jasnobrązowa do prawie czarnej; wewnątrz bez kolumienki, ale ze sprężycami; otwiera się eksplozywnie czterema klapami lub rozpada się. Często rozmnażają się wegetatywnie przez rozmnóżki i regenerację z fragmentów. Splątek słabo wykształcony, kilkukomórkowy.
W Polsce występuje prawie 260 gatunków wątrobowców.