Salix acutifolia (wierzba ostrolistna)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:Salix (wierzba)kl 7153 wierzby - oznaczanie po kwiatach męskich kl 413 wierzby - oznaczanie po kwiatach żeńskich kl 469

Rozłożysty krzew do 6m wysokości. Pędy długie, cienkie, w górze przewieszone; nagie. Także jednoroczne pędy silnie niebieskawo owoszczone . Pędy jednoroczne czerwonobrązowe lub czerwone. Kora od wewnątrz cytrynowożółta.

space

Przysadki czarniawe, długo i gęsto owłosione. Nektarnik jeden, wąsko walcowaty. Słupek na trzoneczku; zalążnia naga. Znamiona równe długości słupka lub dłuższe od niego.

space

Kwitnienie marzec-kwiecień.

występowanie

Antropofit zadomowiony we florze Polski. ^[491]

wystepowanie - Salix acutifolia (wierzba ostrolistna)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Salix acutifolia (wierzba ostrolistna)

Gatunek szeroko rozprzestrzeniony we wschodniej i północno-wschodniej Europie oraz środkowej Azji. W Polsce uprawiany od XVIII w. jako ozdobny oraz koszykarski i dla pozyskania pędów na faszynę. Klony męskie sadzone na piaskach, dla ich umocnienia.

space

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik (2012)^[234]/:
• zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: Europa wschodnia i Azja środkowa
• Czas przybycia na teren Polski: XVIIIw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym

wybrane okazy · selected collections ⇈

#7 #2 3D

jkr.140812-5
leg. Jerzy Kruk
/Jastarnia/

jkr.140811-2
leg. Jerzy Kruk
/Jastrzębia Góra/

jkr.150712-1
leg. Jerzy Kruk
/Biebrzański PN/

js.080512-1
leg. Jacek Soboń

js.050714-3
leg. Jacek Soboń
/Wolin, okolice Wisełki/

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Salix acutifolia Willd. [🔉 sa·liks *] • Salix daphnoides Vill. var. acutifolia (Willd.) Doell. [🔉 *o·i·des] • (pl) wierzba ostrolistna · wierzba kaspijska

-form-(is,is,e); -oid-e-(us,a,um); -morphus (suff.) — przyrostki nadające znaczenie -postaciowy, -kształtny;
· końcówka -form- (lat. forma - kształt, postać), a dla wyrazów z greki końcówka -oid- (gr. eidos ειδος - rodzaj, postać), dodawana do rdzenia rzeczowników tworzy przymiotnik oznaczający "posiadanie podobnej formy, kształtu, wyglądu, charakteru" np. fili‑form-is (nitkowaty), pyri-form-is (gruszowaty), disc-oid-eus (dyskowaty);
· tego rodzaju znaczenie daje też grecki przyrostek -morf- z gr. μορφη (wygląd, kształt, postać)
· daje ten sam efekt słowotwórczy co człon ‑at‑, np. pectin-at-us, czasem obie cząstki słowotwórcze są łączone w jednym wyrazie, np. pectin‑at‑i‑form-is (grzebieniasty, grzebieniokształtny); to samo lub podobne znaczenie przymiotników uzyskuje się końcówkami -(al/ar/os/at/ic)-
· np. jajowaty - ovatus = ovalis = oviformis = ovoideus

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈