Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik (2012) [234]/: • zadomowiony, inwazyjny • inwazyjny w skali kraju • kenofit • Pochodzenie: Azja wschodnia • Czas przybycia na teren Polski: 1882r. • Kategoria inwazyjności: IV (najwyższa) 21pkt.: gatunek o bardzo dużym wpływie w Polsce — znana jest zarówno duża liczba stanowisk i duża liczebność na nich; zwiększa się liczba stanowisk lub zajmowany obszar • Zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne), ekonomiczne (bardzo istotne), społeczne (bardzo istotne) • Zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski) • Populacje: występują na całym terenie Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników, tworząc rozległe łany • Dynamika: szybko zwiększa liczbę stanowisk • Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: przede wszystkim częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym • Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym • Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika: · 3240 — zarośla wierzby siwej (Salix eleagnos) na kamieńcach i żwirowiskach górskich potoków (Ass.Salici-Myricarietum część – z przewagą wierzby) · 6430 (szczególnie) — ziołorośla górskie (All.Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (O.Convolvuletalia sepium) · 91E0 — łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Ass.Salicetum albae, Ass.Populetum albae, subAll.Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe)
⇈🌸Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce lub pełne słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba kamienista, żwirowa lub gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże żyzne
symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany
Reyno͡utria(nazwa osobowa, subst.)
— nazwa na cześć flamandzkiego przyrodoznawcy XVIw. Karel van Sint-Omaars (1533-69) znanego też jako Baron van Reynoutre, przyjaciela innego flamandzkiego botanika Mathiasa de l'Obela (Lobelius)
