Molinia caerulea agg. (L.) Moench [🔉 * ag·gre·gā·ti·o]

Trawy zbitokępkowe lub luźnokępkowe z krótkimi rozłogami.

Blaszki liściowe w pączku zwinięte, z 34-40 delikatnie zaznaczonymi żeberkami; powierzchnia naga lub delikatnie owłosiona, brzeg nieco szorstki, zwężające się ku szczytowi i ku nasadzie, z delikatnie zaznaczonym białym kilem; bladozielone, wysychające jesienią złocistożółte; bez ostróg i bez języczka, w jego miejscu występują włoski; pochwy liściowe otwarte.

Kłoski (1)2-5(6)-kwiatowe, przy czym szczytowy kwiat jest zredukowany.

Plewka dolna 3(5)-nerwowa, bezostna. Plewka górna równa długości dolnej, dwunerwowa, w środkowej części (pomiędzy nerwami) wklęśnięta, naga.

Pylniki fioletowe.

Do tego taksonu należą dwa, podobne do siebie gatunki. Oznaczanie utrudnia znaczna zmienność w obrębie tych gatunków.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek istotny (rola w Cocktail) m.in. dla:

Nieco mniejsza niż trzęślica trzcinowata (Molinia arundinacea).

Blaszka liściowa 3-6(10) mm szerokości. Pochwy wyraźniej owłosione w górnej części.

Kłoski 4-6(10) mm długości, niebieskofioletowe, fioletowozielone, stalowoniebieskie.

Plewka dolna pierwszego kwiatu 3-4 mm długości, jajowata, ±tępo zakończona (sam szczyt stępiony).

Ziarniak 1.5-2.5(4.5) mm długości, nie wypadający spomiędzy twardych plewek.

Większa od trzęślicy modrej (Molinia caerulea s.str.).

Blaszka liściowa (6)8-10(18) mm szerokości. Pochwy liściowe nagie.

Kłoski 1-2(4)-kwiatowe, 6-9 mm długości, zielonawe lub nieco fioletowo nabiegłe.

Ziarniak do 3 mm długości, wolny.

Niezbyt częsta. Na skrajnie ubogich, okresowo podmokłych siedliskach, w widnych lasach sosnowych i na porębach, na glebach bardzo ubogich, kwaśnych, okresowo zbyt wilgotnych.