Galium schultesii Vest [🔉 ga·lĭ·um *]

Bylina o długim (do 50 cm), poziomym cienkim kłączu, z kilkucentymetrowymi rozłogami.

Liście z wierzchu ciemnozielone, od spodu sine, jednonerwowe, po 6-8(13) w okółkach; szerokie, w środkowej części najszersze, lancetowate lub podługowate, (25)30-40(50) długości, (3.5)4.5-9(11) mm szerokości; z ostrym przeźroczystym końcem, brzegiem z przylegającymi szczecinkami.

Korona biała, (2.5)3-4.5 mm średnicy. Płatki z wyraźnym kończykiem, zrośnięte do 2/3 promienia.

Kwitnienie od (czerwca) lipca do sierpnia (września).

Bylina o długim, cienkim poziomym kłączu, z rozłogami.

Liście z wierzchu ciemnozielone, od spodu sine, jednonerwowe, po 6-8 w okółkach.

Korona biała. Płatki z kończykiem.

Dość częsta we wschodniej i południowej części Polski na nizinach i na stanowiskach górskich.

Lasy liściaste, zarośla, skraje lasów.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla:

Podobna, częstsza na zachodzie i północnym zachodzie Polski, przytulia leśna (Galium sylvaticum) ma krókie, grube kłącze, bez rozłogów, łodygę niemal obłą (z czteroma wystającymi liniami), często czerwonawo nabiegłą. Liście wąskoelitpyczne, z obu stron sinozielone, cienkie i delikatne. Szypułki kwiatowe przed kwitnieniem są zwisłe. Płatki korony bez kończyka.