Epilobium collinum C. C. Gmel. [🔉 e·pi·lo·bi·um kol·lī·num]

Bylina. Kłącze stosunkowo krótkie. Po kwitnieniu tworzy podziemne, zgrubiałe, niezielone turiony, następnie ±wydłużające się i ±zieleniejące na świetle.
Łodyga wzniesiona lub krótko łukowato podnosząca się, czasem ±powyginana, (5)10-30(45)cm wysokości, przeważnie u silniejszych roślin już w nasadzie rozgałęziająca się, zwykle stosunkowo gęsto ulistniona, w pachwinach liści na pędzie głównym ze skróconymi płonnymi pędami bocznymi; obła; na całym obwodzie równomiernie, w górze gęsto, ±przylegająco, krótko, kędzierzawo owłosiona, bez włosków gruczołowatych, czasem czerwono nabiegła. Szczyt łodygi przed kwitnieniem nieco, ale wyraźnie zwisły.

Pączki przed kwitnieniem zwisłe, jajowate, ±szpiczaste. Działki 2.5-3(4)mm długości, ±szpiczaste. Płatki (3)4-6(6.5)mm długości, głęboko dwułatkowe, blado lub lila różowe. Pylniki 0.5-0.7mm długości. Znamię 4-łatkowe, łatki krótkie, gwiaździście rozpostarte. Zalążnia, torebki i kwiatostan bez włosków gruczołowatych; zalążnie dookoła równomiernie owłosione włoskami sierpowatymi, jedynie pośrodku powierzchni między nerwami w kątach są nieliczne włoski gruczołowate, prawie siedzące i krótkie, nie wystają ponad sierpowate.

Kwitnienie od czerwca do sierpnia.

Nieczęsta, występuje głównie na południu kraju. Miejsca kamieniste, otwarte, zwykle w dolinach rzecznych, pobocza dróg polnych i leśnych. Na glebach suchych lub wysychających, gliniastych z frakcją żwiru lub kamieni, ubogich w składniki odżywcze, przeważnie niewapiennych, na wapieniach tylko w wyższych położeniach.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla: