Cotinus coggygria Scop. [🔉 ko·ti·nus]

Krzew lub niskie drzewko 1-3 (5) m wysokości, o kulistym pokroju. Młode gałązki cienkie, obłe, oliwkowe do fioletowobrązowych, ich końce często karminowe; starsze szarobrązowe z jasnymi przetchlinkami.

Pączki drobne, 2-4 mm długości, stożkowate, nagie, brązowoczarne, z 2-3 łuskami.

Liście pojedyncze, niepodzielone, blaszka liściowa szerokoeliptyczna do odwrotnie jajowatej, (2) 4-8 (10) cm długości i 2-4 (6) cm szerokości; na szczycie zaokrąglona do wykrojonej, w nasadzie szerokoklinowata; górą naga, żywo zielona lub szarozielona, spodem jaśniejsza zielona, czasem na nerwach krótko owłosiona; ogonek liściowy 1-5 cm długości, nagi lub rzadko owłosiony.

Kwiatostan wiechowaty, wzniesiony, bogato rozgałęziony, 10-30 cm długości; liczne szypułki niedorozwiniętych kwiatów, po przekwitnięciu, z długimi, odstającymi włoskami; włoski często różowe lub purpurowe.

Kwiaty drobne, 3 mm średnicy. Kielich i korona żółtawe lub zielonawe; pręciki krótsze od płatków; szyjki słupka 3. Owoce nieliczne, suche pestkowce, 3-4 mm długości.

Kwitnienie w maju i czerwcu.

Krzew z południowej Europy po Chiny i Himalaje. Najbliższe, być może naturalne stanowiska, w południowej Słowacji. W siedliskach suchych, dobrze nasłonecznionych, często na glebach wapiennych. Bardzo wytrzymały na mróz, o niskich wymaganiach glebowych, znosi lekkie zasolenie. U nas często uprawiany krzew ozdobny. Dziczejący.

Szczególnie dekoracyjny po kwitnieniu, od lipca do września, gdy rozwijają się puszyste owocostany (stąd nazwa rodzaju), zwłaszcza ozdobne są owocostany u odmian o czerwonym zabarwieniu. Jesienne przebarwienie liści atrakcyjne, intensywnie czerwonopomarańczowe lub żółte.

Drewno żółtawe, jest używane do intarsji i w galanterii drzewnej.

Rozmnaża się z nasion i przez sadzonki zielne.