Arisaema speciosum (Wall.) Mart. ex Schott [🔉 * spe·ci·o·sum]

Duża bylina z Himalajów, o bardzo grubym, nieco przewęzistym bulwiastym kłączu; wysoka do 60 cm. U nas uprawiana w gruncie, zimująca pod przykryciem lub uprawiana w pojemnikach; najlepiej zimować w chłodnym pomieszczeniu. Efektowna z uwagi na osobliwą pochwę kwiatostanu, z ciemnymi purpurowobrązowymi pionowymi pasami, kwiatostan z bardzo długim, ciemnym kończykiem, utrzymuje się do miesiąca. Ozdobna także poza okresem kwitnienia (maj-czerwiec) dzięki okazałym liściom, wygląda jak „prosto z dżungli”.

Stanowisko częściowo ocienione, ciepłe, osłonięte przed wiatrem (to z uwagi na okazałe liście). Gleba żyzna, przepuszczalna, w okresie wegetacji stale wilgotna ale nie podmokła, szczególnie ważne w okresie zimy; odczyn obojętny. Mrozoodporność w warunkach Polski niepewna, wymaga na pewno okrycia, zdrenowania podłoża i osłony przed zimowymi wodami. Prościej jest wykopać kłącza i zimować w pomieszczeniu w temperaturze kilku stopni powyżej 0°C.

Rozmnaża się przez podział kłączy, o ile te wykształciły boczne, lub przez wysiew nasion. Rośliny wytwarzają albo kwiaty męskie albo żeńskie. W kolejnych latach mogą zmieniać płeć. Nasiona najlepiej wysiewać zaraz po zbiorze, uprzednio usunąwszy mięsistą osnówkę.