Acer tataricum L. [🔉 a·cer *]

Krzew lub niskie drzewko.

Kwiatostany na końcach tegorocznych ulistnionych pędów.

Liście niepodzielone, podłużniejajowate, o nerwacji pierzastej.

Uprawiany, ozdobny wysoki, luźno ugałęziony krzew lub rzadziej niskie drzewo. Naturalne stanowiska w Europie poł.-wschodniej, Azji Mniejszej i na Kaukazie i dalej na Dalekim Wschodzie (tam podgatunek klon ginnala (Acer ginnala)). Rośnie w zaroślach, na nasłonecznionych, ciepłych zboczach. U nas miejscami zdziczały i zadomawia się.

Korona szeroka, zaokrąglone, gęsta, nisko osadzona. Ładnie wyglądają pojedynczo sadzone okazy. Jesienne przebarwienie liści zwykle żółte lub bladoróżowe, rzadko jasnoczerwone; skrzydlaki przed dojrzeniem czerwone, dojrzałe długo pozostają na krzewie. Kwitnie po rozwoju liści.

Do sadzenia pojedynczo lub w grupach. Doskonale znosi warunki miejskie. Odpowiednio cięte może być żywopłotem formowanym 1-4 m wysokości lub z nieciętych można tworzyć wysokie szpalery.

Wymagania glebowe i wodne niskie. Znosi suszę. W pełni mrozoodporny. Najlepiej rośnie na ciepłych, słonecznych stanowiskach.