Abies grandis (Douglas ex D. Don) Lindl. [🔉 ā·biēs *]

Korona regularna, stożkowata, luźno ugałęziona z cienkimi konarami w okółkach.

Igły z wciętym wierzchołkiem; płasko, grzebieniasto dwustronnie ułożone na pędzie, o wyraźnie zróżnicowanej długości 2-6 cm — dolne najdłuższe, wyższe najkrótsze. Górna strona ciemnozielona, błyszcząca, z rowkiem i bez aparatów szparkowych, spodem igły jaśniejsze z wąskimi jaśniejszymi paskami.

Marcin Łuczak: Największy okaz jodły olbrzymiej w Polsce, w Arboretum w Glinnej, miał 2008 r. miała 442 cm obwodu w pierśnicy i wysokość 42 m - wg Kubus M. 2008. A Collection of the Dendrological Garden in Glinna (Northwest Poland), dostęp: www.notulaebotanicae.ro/index.php/nbha/article/view/63 Obecnie - w 2021 r. - ma ok. 138 lat (w 1938 r. jej wiek oceniono na ok. 55 lat, miała wówczas obwód 270 cm i wysokość 35 m - Tumiłowicz J. 2009. Ogród Dendrologiczny w Glinnej – w 40-lecie jego odnowienia. Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, Vol. 57, s. 75-83). Obecnie (2022 r.) okaz jodły olbrzymiej w Glinnej już nie istnieje. Drzewo cierpiało od uszkodzeń mrozowych i chorób i "ze względów bezpieczeństwa" zostało usunięte. Informacja ze strony internetowej arboretum: "Zamierającą jodłę olbrzymią, stanowiącą poważne zagrożenie dla Państwa bezpieczeństwa pozbawiliśmy korony w 2021. Pozostałości pnia zlokalizowane są tuż przy miejscu postoju pojazdów". [https://gryfino.szczecin.lasy.gov.pl/qr-przewodnik-po-kolekcji-ogrodu-dendrologicznego-w-glinnej]

Rzadko uprawiane drzewo parkowe, w kolekcjach dendrologicznych i uprawach leśnych (charakteryzuje się bardzo szybkim wzrostem). Gatunek z zachodu Ameryki Północnej, w zależności od miejsca pochodzenia drzewa mogą być wystarczająco mrozoodporne dla uprawy przynajmniej w zachodniej Polsce i na Pomorzu.